Voorzitter,

De SP is de afgelopen jaren wel eens verweten dat ze te weinig zichtbaar waren in ons liberale college. Maar… vanavond wordt het tegendeel bewezen. Want - zelfs met enige creativiteit - kan ChristenUnie/SGP de kadernota Onderwijs echt niet liberaal noemen…

Want, voorzitter, niet alleen moet 100% van de doelgroepkinderen van dit college naar een voorschoolse voorziening. Volgens de onderliggende nota voorschoolse opvang zou dat ook moeten gelden voor 90% van alle peuters. Om er nog een schepje bovenop te doen vindt dit college het daarnaast ook nodig dat scholen van 7 tot 7 open zijn.

Voorzitter, waarom kunnen de openingstijden van scholen niet gewoon een kwestie zijn van “vraag en aanbod”? En waarom volstaat het niet als de gemeente zich ertoe beperkt om ouders onder meer via het CJG te wijzen op de mogelijkheid of wenselijkheid van aanmelding voor een voorschoolse voorziening?

En ach… hoor ik de heer Beeldman in mijn oor fluisteren… wat is eigenlijk het probleem dat we met de nota Onderwijs oplossen? En daarin moet ik hem grotendeels gelijk geven. Deze nota had er wat ons betreft niet had hoeven liggen omdat die - zoals de Adviesraad mooi formuleert - alleen op een andere manier weergeeft wat in de startnotitie Onderwijs is beschreven.

Voorzitter, wat ons betreft had het college met die startnotitie en het uitvoeringsprogramma meer dan genoeg mandaat om aan de slag te gaan. Dat er nu - meer dan een half jaar na het vaststellen daarvan - weer een nota ligt maakt onze angst van januari waarheid: dit college is meer van de papieren werkelijkheid dan van de concrete aanpak.

Maar is deze nota Onderwijs en de bespreking daarvan daarmee compleet nutteloos? Toch niet, voorzitter. Dankzij deze nota krijgen we namelijk - veel meer dan door de startnotitie - inzicht in de visie van het college. En daar worden we niet bepaald vrolijk van…

Voorzitter, onze fractie mist in dit stuk namelijk de aandacht en waardering en informele verbanden. We krijgen bij het lezen van de rapportage “Voorschoolse voorzieningen in beeld” het gevoel dat een informeel peuterspeelgroepje ongewenste concurrentie is voor de peuterspeelzaal. En dat het eigenlijk best lastig is als moeders met jonge kinderen de keuze maken om even te stoppen met werken. U zult begrijpen dat de opmerking van de adviesraad over de “sfeer van dwang en drang” ons uit het hart gegrepen is.

Als u echt vindt dat “eigen kracht” de norm is, dan werkt u uit hoe onderwijs en gemeentelijke voorzieningen aansluiten op de verantwoordelijkheid van de ouders - en niet andersom zoals nu gebeurt op een aantal plaatsen.

Voorzitter, u zult dan op basis van mijn betoog tot nu toe begrijpen dat wij geen behoefte hebben aan een tweede bespreking van de nota Onderwijs op 10 oktober, noch aan vaststelling daarvan.

Maar… om toch een beetje vrolijk af te sluiten tot slot nog wel een top en een tip.

• Onze top is de analyse in de nota voorschoolse voorziening. Wat ons betreft maakt u daar goed duidelijk waarom er reden is om tot actie over te gaan, nieuwe kaders te stellen. En, wat ons betreft kiest u de goede koers door er - in aansluiting op het landelijke beleid - op in te zetten dat het onderscheid tussen Peuterspeelzaal en Kinderdagverblijf vervaagt of zelfs verdwijnt. De doelstelling van 90% moet eruit en we missen de uitwerking van het uitgangspunt “samenwerken met ouders”, maar verder is dit een goede notitie.
• Onze tip? Die gaat over de kansen van jongeren op de arbeidsmarkt. Sowieso vinden we een aantal stuitende teksten terug over jongeren in deze nota’s, bijvoorbeeld de opmerking dat we willen dat jongeren op hun 18e klaar zijn voor het leven. Voorzitter, als het leven pas bij 18 begint, hoe zou u de tijd daarvoor dan noemen? Hoe dan ook... er wordt terecht benoemd dat er jongeren zijn die moeite hebben om werk te vinden. Met name voor jongeren die - vanwege diverse oorzaken - zijn aangewezen op speciaal onderwijs is wat ChristenUnie/SGP betreft meer nodig dan een stage of een sollicitatietraining tijdens of kort na afronding van hun studie. Voorzitter, wij roepen het college op een aanpak te ontwikkelen waarmee we al veel eerder - misschien wel op hun 14e? - naast de jongeren gaan staan om mee te denken over hun kansen op de arbeidsmarkt!